نکات ایمنی و خطرات بوراکس

نکات ایمنی و خطرات بوراکس

چکیده

شرح در مورد مقاله :

بوراکس یک آفت کش است که معمولا برای کشتن قارچ های گیاهان و حشرات از جمله کک، موریانه ها، سوسک ها و پوسیدگی های قارچی استفاده می شود. علاوه بر این، آن را نیز در بسیاری از زمینه ها مانند نگهدارنده مواد غذایی، در مهد کودک نوزاد و ضد عفونی‌کننده ها استفاده می شود.

بسیاری از گزارش‌ها حاکی از آن هستند که مسمومیت ناشی از اسید بوریک ، ناشی از سو استفاده آن در محصولات خانگی و استفاده غیر قانونی از بوراکس  در محصولات غذایی است. در این مطالعه، مسئله نگران کننده،  استفاده از بوراکس   بود که ممکن است منجر به مسمومیت توسط آن شود.

رویکرد:

در این تحقیق، اطلاعاتی در خصوص اسید بوریک نظیر طرز استفاده از آن و روش موجود برای تشخیص اسید بوریک در غذاها ارائه شده‌ است. علاوه بر این ، این بررسی همچنین در مورد آزمایش سم‌ شناسی و کینتیک دارویی بوراکس  و تاثیر سلامتی بوراکس  بر روی انسان و حیوان را مورد بحث و تبادل نظر قرار داد.

نتیجه : مطالعات قبلی نشان داد که محصولات غذایی مانند نودل زرد حاوی بوراکس  هستند . سطح بوراکس  در بیشتر غذاها در بین کارخانه و دوره تولید آنها متفاوت بود. علت آن فقدان اندازه‌گیری استاندارد در طول پردازش است .

نتیجه ‌گیری : از آنجا که بوراکس  برای سلامت انسان مضر است و ممکن است موجب مسمومیت شود در نتیجه کنترل و آگاهی از استفاده از بوراکس  به ویژه در غذا باید افزایش یابد. روش های متعددی برای اندازه گیری بوراکس  وجود دارد، از جمله تکنیک تیتراسیون مانیتول، روش رنگ سنجی. بر این اساس، تجزیه و تحلیل اسید بوریک ضروری است.

واژه‌های کلیدی : اسید بوریک ، بوراکس  , روش‌های تحلیلی ، تاثیر سمیت ، غذاها ، مرور

مقدمه

بوراکس  یک ترکیب بور است که در پلاسما قابل‌حل بوده و در پلاسما توزیع می‌شود ( Di و همکاران ، ۲۰۰۷ ) . این پودر بی‌رنگ نمک مانند محلول در آب ، پودری سفید است که از سال ۱۹۴۸ به عنوان آفت‌کش به کار رفته ‌است . به طور معمول از آن برای کشتن کنه‌ها ، حشرات ، قارچ‌ها و جلبک‌ها استفاده می‌شود. برای مثال از بین بردن  کک ، سوسک‌ها ،

موریانه‌ها و قارچ پوسیدگی چوبی ( Cox ، ۲۰۰۴ ؛ وودز ، ۱۹۹۴ ) . مواد شیمیایی بورات و بوراکس  به طور گسترده برای مصارف صنعتی و نمک‌های آن برای دارو به عنوان یک ضد عفونی‌کننده در کشتن باکتری‌ها و قارچ‌ها استفاده می‌شده‌ است. به طور معمول ، بوراکس  به شکل پودر و مایع به کار می‌رود ؛ بسته به هدف و شرایط آفات ، بوراکس  ممکن است به شکل اسپری و یا aerosol و نیز به شکل قرص ، گرانول، خمیر یه شکل نمک  (آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات‌متحده ، ۱۹۹۳ ) نیز استفاده شود. بوراکس  به عنوان ” سم شکم ” برای آفات ویژه ‌ای مثل سوسک‌ها ، مورچه‌ها و موریانه‌ها نقش مهمی بازی می‌کند.

به عنوان حشره‌کش ، معمولا ً به شکل طعمه و یا به عنوان یک پودر خشک استفاده می‌شود که حاوی ماده مغذی است و سپس در شکاف ها و درزها اضافه می‌شود تا یک لایه از گرد و غبار را تشکیل دهد ( آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات‌متحده آمریکا، ۱۹۹۶ ) . به همین دلیل در هنگام حرکت حشرات از داخل پودر ، بوراکس  به پاهای آن‌ها می چسبد.

در نتیجه ممکن است در زمانی که حشرات در حال پذیرایی از خود هستند، سم را بخورند. این امر باعث مرگ ناشی از گرسنگی و کم آبی بدن پس از ۳ تا ۱۰ روز می‌شود ( وودز ، ۱۹۹۴ ) . با این حال، مکانیسم حشره کش های بوراکس  بر روی حشره ها رضایت بخش نیست.

استفاده از بوراکس به عنوان سم حشرات

برخی از فرضیه‌ها از جمله مرگ ناشی از گرسنگی ناشی از تاثیر ساینده بر پوست و سپس باعث تخریب یا خشک کردن یا خشک کردن سلول‌های foregut می‌شوند ( Habes و همکاران ، ۲۰۰۶ ؛ کوچران ، ۱۹۹۵ ) . علاوه بر این ، وقتی بوراکس   به عنوان علف ‌کش استفاده می‌شود ، سیستم فوتو سنتز را در گیاهان به هم می‌ریزد . بنابراین ، بوراکس  به طور طبیعی برای جلوگیری از جلبک‌ها در استخرهای شنا و سیستم‌های فاضلاب استفاده می‌شود ( Cox ، ۲۰۰۴ ) .

از سوی دیگر ، به عنوان یک قارچ کش، خواص قارچ کشی بوراکس  ، تولید قارچ conidia یا تولید مثل غیر جنسی قارچ را از بین می‌برد؛ از این رو ، رشد قارچ را سرکوب می‌کند. از این رو ، اسید بوریک به عنوان نگهدارنده چوب در صنعت چوب مانند الوار و محصولات چوبی که قارچ‌ها را کنترل می‌کند ، به کار می‌رود ( وودز ، ۱۹۹۴ ؛ Clausen و یانگ ، ۲۰۰۷ ) .

از اسید بوریک به عنوان مواد نگهدارنده غذا در برخی غذاها و محصولات غذایی استفاده می‌شود. بوراکس  برای حفظ گوشت , فراورده‌های گوشتی , خاویار و محصولات لبنی استفاده نیز می‌شود ( ارسلان و همکاران ، ۲۰۰۸ ) . علت آن این است که اسید بوریک می‌تواند رشد میکرو ارگانیسم‌ها را مهار کند ، بنابراین غذای سالم می‌تواند تازه و طولانی باقی بماند ( Normah و همکاران ، ۱۹۸۴ ).

هر چند بر اساس تحقیقات Yiu و همکاران ( ۲۰۰۸ )،  اسید بوریک برای کنترل ژلاتینه شدن نشاسته و افزایش رنگ , بافت و طعم غذا به برخی محصولات غذایی اضافه شد . با این حال ، به دلیل سمیت فزاینده بوراکس  ، کمیته تخصصی سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که بوراکس  برای استفاده از افزودنی‌های خوراکی ، ناامن است.

ممنوعیت استفاده از بوراکس به عنوان افزودنی خوراکی

حتی با وجود اینکه وزارت بهداشت مالزی ( MDC مشاور حقوقی ) اجازه نمی‌دهد که بوراکس  به عنوان یک افزودنی خوراکی مورد استفاده قرار گیرد ، با این حال در برخی از غذاهای محلی مالزی مثل رشته زرد و کوکو (کتلت) ماهی گزارش شده‌ است ( siti – Mizura و همکاران ، ۱۹۹۱ ). علاوه بر این، اگر بوراکس  به مقدار بیشتری مصرف شود برای سلامت انسان مضر است.

با این حال ، به دلیل ناآگاهی از خطر بوراکس  ، همچنان در تولید غذا به ویژه نودل و برخی غذاهای دریایی فرآوری شده مثل کتلت ماهی به کار می‌رود ( Yiu و همکاران ۲۰۰۸ ) . ایده این بررسی ، تمرکز بر استفاده از بوراکس  به خصوص در غذا است . همچنین اطلاعاتی را برای اسید بوریک از قبیل روش‌های موجود برای تشخیص اسید بوریک در غذا ارائه می کند.

علاوه بر این , این بررسی بر جنبه‌های سم ‌شناسی و فارماکوکینتیک بوراکس  و تاثیر آن بر انسان نیز تاکید می کند .

جدول ۱ : سطح اسید بوریک در برخی غذاهای محلی

گزارش‌های موردی : بسیاری از کشورها مانند بریتانیا ، تایلند ، چین و مالزی ، استفاده از بوراکس   برای نگهداری غذا را ممنوع کرده‌اند. اما اسید بوریک هنوز به عنوان نگهدارنده غذا در مالزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تعدادی از گزارش‌ها از برخی از موسسات محلی استخراج شدند؛ آن‌ها برخی از محصولات غذایی خام مالزی را برای ارزیابی سطح بوراکس  مورد آزمایش قرار دادند.

افزایش خرید بوراکس متاثر از استفاده از آن در غذاهای محلی

گزارش‌ها نشان دادند که غذاهای محلی مختلف نظیر رشته زرد ، رشته koay teow ، ، کتلت ماهی ، آگار حاوی بوراکس   هستند که در جدول ۱ نشان‌داده شده‌ است ( Normah و همکاران ، ۱۹۸۴ ؛ Yiu و همکاران ، ۲۰۰۸ ؛ siti – Mizura و همکاران ، ۱۹۹۱ ) . علاوه بر این، گزارش‌هایی در روزنامه های محلی مانند The Star  و New Strait Time  در ارتباط با استفاده از خرید بوارکس در برخی غذاهای محلی مالزی پیدا شده‌ است.

طبق تحقیقات Yiu و همکاران ( ۲۰۰۸ ) ، سطح غلظت در خرید بوراکس در غذای تست شده با گذشت زمان و تولید کنندگان متفاوت بود. مقدار بوراکس  که توسط برخی از تولید کنندگان اضافه شده بسته به زمان متفاوت است.

این به این دلیل است که هیچ ثباتی در اندازه‌ گیری خرید بوراکس  توسط برخی از تولید کنندگان در مقیاس کوچک وجود ندارد. علاوه بر این , کارگران مختلف می‌توانند در دوره‌های مختلف تولید به افزودن قیمت بوراکس بپردازند. علاوه بر آن ، مقدار اسید بوریک که توسط برخی از تولید کنندگان فردی اضافه می شود به جای اندازه‌ گیری دقیق ، براساس تخمین است .

ترکیب غیر یکنواخت و یا مخلوط کردن بعد از خرید بوراکس با آرد و دیگر مواد در طول فرآیند تولید نیز می‌تواند باعث تغییر در غلظت شود. به عبارت دیگر ، این یکنواختی در غلظت در طول زمان به کنترل ضعیف در کاربرد بوراکس  نسبت داده می‌شود. براساس گزارشی که توسط همیلتون و ولف ( ۲۰۰۷ ) ارائه شد ، شاید به دلیل مشکلات روش‌های کنترل کیفیت در طول فرآیند تولید رشته‌ها ، حادثه مسمومیت غذایی  خرید اسید بوریک در مالزی در طی سال ۱۹۸۸ در نهمین فستیوال امپراتور گزارش شد. اغلب این قربانیان کودکانی بودند که بین ۵ تا ۱۱ سال سن داشتند و در این حادثه کشته شدند. قربانیان بیش از حد اسید بوریک استفاده کرده بودند

هم چنین آلودگی آفلاتوکسین ( سمی که برخی از کپک ها تولید می کند) یک عامل مهم دیگر بود . از نظر من این noodle مسخره است . بوراکس  در طی آخرین مرحله تولید loh به منظور افزایش رنگ ، بافت ، طعم و کیفیت نودل به کار گرفته شد ( Chao و همکاران ، ۱۹۹۱ ؛ چنگ ، ۱۹۹۲ ) .

این حادثه نشان داد که خرید بوراکس  در این منطقه به طور غیر قانونی مورد استفاده قرار گرفت ( استرانگ و همکاران ، ۲۰۰۱ ) . علاوه بر این ، سمیت اسید بوریک ممکن است در صورتی رخ دهد که فرآیند جابجایی به روش نامناسب انجام شود. ترکیبات  بورات از جمله اسید بوریک به عنوان محلول‌های آبی در ضد عفونی کننده های خانگی ، پاک کننده ها ، آفت‌کش‌ها و درمان های پزشکی استفاده می‌شود .

نکات ایمنی در کاربرد پزشکی بوراکس

همچنین برای اهداف پزشکی , پماد ها و پودرهای پوستی و برای درمان  بثورات پوشک و سوزش ها نیز بکار گرفته می شود. علاوه بر این، از آن نیز برای حفره های بدن به عنوان آب رسان نیز استفاده می شود (Cox، ۲۰۰۴؛ همیلتون و ولف، ۲۰۰۷؛ Strong و همکاران، ۲۰۰۱). طبق گفته Heindel و همکاران ( ۱۹۹۷ ) ، اسید بوریک برای مصارف دارویی و غیر دارویی مورد استفاده قرار گرفته است .

از آن برای درمان عفونت‌های پوستی به عنوان یک ضد عفونی‌کننده استفاده می‌شود . با این حال ، گزارش مستند نشان داد که مرگ و میر معمولا ً شامل کودکان خردسال و نوزادان تازه متولد شده نیز می‌شود . به این دلیل که امکان قرار گرفتن در معرض برخی از این محصولات خانگی نیز وجود دارد . برخی موارد ناشی از درمان بثورات پوشک با استفاده از پودر اسید بوریک گزارش شده ‌است.

این بیماری باعث مرگ و میر تصادفی نوزادان می‌شود ( Baliah و همکاران ، ۱۹۶۹ ) . علائم گزارش ‌شده در معرض قرار گرفتن شدید نوزاد و کودکان شامل اسهال ، استفراغ ، پوسته شدن ، لایه سازی ، ورقه شدن پوست و سوزش سیستم عصبی مرکزی ( قوی و همکاران ، ۲۰۰۱ ) بود. علاوه بر این , گزارش شد که حادثه مرگ در تهیه شیر خشک نوزادان اتفاق افتاد که در آن حاوی ۱۰۰ % محلول آبی و اسید بوریک به جای آب استریل بود. بسیاری از گزارش‌ها مربوط به مسمومیت ناشی از بوراکس  مورد بررسی قرار گرفته‌ اند .

شیوع مسمومیت در همه جا اتفاق می‌افتد و شاید هم انواع شایع سمیت به خاطر مصرف غذا و مدیریت بد است . بنابراین ، با در نظر گرفتن ملاحضات پزشکی ، کاربردهای بوراکس  باید به دلیل مرگبار بودن و سمیت این ترکیب شیمیایی جلوگیری شود . علاوه بر این ، توضیح و آگاهی مصرف کنندگان از سمیت آن به دلیل قرار گرفتن در معرض تماس های صنعتی ضروری است ( Sabuncuoglu و همکاران ، ۲۰۰۶ ) .

درصد جذب بوراکس و اسید بوریک در بدن

ویژگی های فارماکوکینتیک: پیش از این در مورد فارماکوکینتیک بوراکس  مورد بررسی قرار گرفت، از این رو خواص جنبشی بوراکس  در این بررسی خلاصه شده است. به گفته Baselt (2004)، اسید بوریک یک اسید غیر آلی است. به راحتی از طریق سطح پوست شکسته و توسط غشاهای مخاطی جذب می شود (همیلتون و ولف، ۲۰۰۷؛ موری، ۱۹۹۸).

برخی مطالعات نشان داد که بوراکس  کاملا توسط روش خوراکی در انسان و حیوان جذب می شود. علاوه بر این، غلظت بور در سرم همچنین نشان می دهد که اسید بوریک ۱۰۰٪ و به سرعت جذب می شود (مور، ۱۹۹۷). این نشان می‌دهد که ترکیب بورات به شدت با پروتئین یا بافت بدن محدود نمی‌شود. از آنجا که بوراکس  یک ترکیب محلول در آب است ، به طور گسترده در بافت‌های بدن مثل مغز ، کبد و کلیه پخش می‌شود ( ماری ، ۱۹۹۸ ؛ مور ، ۱۹۹۷ ) . علاوه بر این ، برخی مطالعات نشان داده‌اند که بوراکس  به سرعت در سراسر بدن از طریق نفوذ منفعل هم در حیوان و هم درانسان پخش می‌شود .

همانطور که در مطالعه ازمایشگاهی هم نشان داده شد, جذب پوستی بوراکس  از طریق تماس مستقیم اسید بوریک با پوست , در مقایسه با جذب بوراکس  از طریق رژیم غذایی ، بسیار کمتر بود. این نشان می‌داد که ترکیب بور ممکن است قادر به عبور از روی پوست انسان یا حیوان نباشد (Strong و همکاران، ۲۰۰۱؛ موری، ۱۹۹۸؛ Goldbloom و Goldbloom، ۱۹۵۳؛ Pfeiffer و همکاران، ۱۹۴۵؛ والدس-Dapena و Arey، ۱۹۶۲).

اسید بوریک و بورات ها از ساختار اسید بوریک B (OH3)  متابولیزه نمی‌شوند چون به انرژی بالایی نیاز دارند تا پیوند بورون – اکسیژن را بشکنند (موری، ۱۹۹۸، کو و همکاران، ۱۹۹۱، Naghii و Samman، ۱۹۹۷). با این حال , ترکیب بورات پیوند هماهنگی برگشت‌پذیر با برخی مواد شیمیایی بیولوژیکی دارد که حاوی گروه‌های هیدروکسیل مجاور مانند مانیتول است (Woods، ۱۹۹۴؛ Strong و همکاران، ۲۰۰۱).

چگونگی تاثیر سمی بودن بر روی قیمت بوراکس

و بدون تغییر ، عمدتا ً توسط کلیه ، از طریق فیلتراسیون مانند حیوانات و انسان‌ها ، حذف شده ‌است. بنابراین قیمت بوراکس   به طور عمده در ادرار دفع می‌شود زیرا قیمت بوراکس  در فرآیند هوموستاز توسط کلیه تنظیم می‌شود (Kot، ۲۰۰۹؛ Sutherland et al.، ۱۹۹۹). در انسان، گزارش شده است که نیمه عمر قیمت بوراکسبین ۱۳ و ۲۱ ساعت است، در حالی که برای موش ها نیمه عمر آن ۴٫۶ ساعت است.

مطالعه در انسان‌ها گزارش شده‌ است که بعد از ۹۶ ساعت دریافت بوراکس  در حدود ۹۲ – ۹۴ درصد از بوراکس  ممکن است در ادرار دفع شوند در حالی که در موش‌های صحرایی به طور کامل در عرض ۲۴ ساعت جذب می‌شوند. (Strong و همکاران، ۲۰۰۱؛ کوت، ۲۰۰۹؛ Jansen و همکاران، ۱۹۸۴a؛ ۱۹۸۴b؛ Usuda و همکاران، ۱۹۹۸). طبق گفته Ku و همکاران (۱۹۹۱) و کوت (۲۰۰۹) در استخوان حیوان تنها بافتی است که بور در آن به جای بافت نرم به طور قابل توجهی بالاتر از سطح خون است.

اثرات سمی بوراکس  :

بوراکس  به طور معمول برای حفظ محصولات غذایی استفاده می شود. اگر مواد غذایی حاوی بوراکس  توسط انسان مصرف شود و از آنجایی که بورات ها و بوراکس  برای سلول ها سمی هستند، می تواند به مشکل سلامتی منجر شود. از این رو، برای سلامتی زیان آور است و استفاده از آن توصیه نمی شود (یوی و همکاران، ۲۰۰۸). برای نوزاد متولد شده، ممکن است میزان مرگ و میر بین ۳ تا ۶ گرم باشد، در حالی که این میزان برای بزرگسالان  ۱۵ تا ۲۰ گرم می باشد (Litovitz و همکاران، ۱۹۸۸).

علائم شایع چندین حادثه مسمومیت با بوراکس  شامل سرفه، سوزش چشم، استفراغ و تحریک دهانی می باشد (Baker and Bogema، ۱۹۸۶). با این حال ، مکانیسم سمیت ترکیب بورون هنوز مشخص نیست ( کوت ، ۲۰۰۹ ) . طبق گفته Moseman  (۱۹۹۴) ، مقدار معمول بورون در ادرار ، خون و بافت های نرم ، به طور طبیعی در محدوده زیر ۰.۰۵ تا ۱ می باشد و بالاتر از ۱۰ میلی‌گرم نیست. برخی از موارد اسید بوریک گزارش دادند که به اندازه ۲ گرم – ۱ اسید بوریک در بافت کبد و مغز یافت شد ( کوت ، ۲۰۰۹ ؛ Moseman ، ۱۹۹۴ ) .

جدول ۲ : شاخص سمیت شدید اسیدی ( آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات‌متحده ، ۱۹۹۳ )

از آزمون آزمایشگاهی ، سمیت بوراکس  در هنگام بلعیدن بسیار پایین است . در موش‌ها ، حدود ۳۴۵۰ میلی‌گرم تا ۱ برای LD۵۰ دهانی حاد وجود دارد ، در حالی که برای موش‌های صحرایی محدوده بین ۲۶۶۰ – ۵۱۴۰ میلی‌گرم تا ۱ است . در عین حال , برای ترکیبات بورون استنشاق , سمیت تنفسی پایینی با مقادیر lc50 در موش‌های نر و ماده وجود دارد (Smyth و همکاران، ۱۹۶۹؛ ویر و فیشر، ۱۹۷۲). جدول ۲ پروفایل سمیت شدید برای بوراکس  را نشان می‌دهد .

در خرگوش‌ها ، بوراکس   کمی جذب پوست سالم شده و مقدار LD۵۰ در خرگوش‌ها بیش از ۲ گرم kg−۱  هنگامی که برای پوست به کار برده شد ، بود. با این حال ، جذب در پوست آسیب‌دیده و یا سوخته افزایش می‌یابد. بنابراین ، اسید بوریک به عنوان ماده ای با سمیت پایین برای خارش پوست طبقه‌ بندی شد ( همیلتون و ولف ، ۲۰۰۷ ) . برای مطالعات تاثیر سرطان ، بوراکس  به عنوان گروهی از مواد سرطان زا توسط سازمان حفاظت محیط‌ زیست آمریکا طبقه ‌بندی شد .

بوراکس یک ماده سرطان زاست

به هر حال ، بوراکس  یک ماده سرطان زای انسانی قوی بر پایه آزمایش حیوانات آزمایشگاهی در نظر گرفته نمی‌شود و این امر نشان داد که اسید بوریک هیچ پتانسیل سرطان زایی ندارد ( آژانس حفاظت از محیط‌زیست آمریکا ، ۱۹۹۳ ) است . این مطالعات مبتنی بر تغذیه مزمن در موش‌های صحرایی بودند ( قوی و همکاران ، ۲۰۰۱ ؛ ویر و فیشر ، ۱۹۷۲ ) .

علاوه بر این ، برخی گزارش‌ها حاکی از آن هستند که هیچ مدرکی برای نشان دادن پتانسیل بوراکس  وجود ندارد که طبق شرایط موجود در داخل بدن و در مطالعه در آزمایشگاه تولید شود ( استر و همکاران ، ۱۹۸۴ ؛ بنسون و همکاران ، ۱۹۸۴ ؛ Landolph ، ۱۹۸۵ ) . بسیاری از بررسی‌ها و گزارش‌ها موردی حاوی اطلاعاتی از بوراکس  در رابطه با اثرات انسان از قرار گرفتن در معرض بورات های غیر آلی است ( Culver و هوبارد ، ۱۹۹۶ ) .

گزارش شده‌است که میزان آسیب‌های مزمن ” بدون اثر ” برای انسان‌ها حدود ۱ گرم ( ۱ گرم – ۱ روز – ۱ ) و تقریبا ً ۵ میلی‌گرم B – ۱ روز – ۱ در سطح تاثیر منفی مزمن گزارش شده‌است . با توجه به نشانه های بی اشتهایی، جوش خوردگی و درماتیت فرسایش دهنده، بر اساس آن (Strong و همکاران، ۲۰۰۱). مطالعاتی در مورد موش‌ها و موش های صحرایی گزارش دادند که بوراکس  برای سیستم تناسلی مردان سمی هستند ( ویر و فیشر ، ۱۹۷۲ ؛ لی و سایرین ، ۱۹۷۸ ).

هنگامی که حیوانات آزمایش شده در معرض سطح پایین بوراکس  قرار گرفتند ، مقدار اسپرم تولید شده توسط حیوانات نسبت به حیوان غیر در معرض کاهش یافت ( Cox ، ۲۰۰۴ ) . در عین حال، هنگامی که حیوانات با مقدار زیادی اسید بوریک درمان می شوند و باعث آتروفی می شوند بوراکس  باعث آزاد شدن اسپرم از بثورات می شود،. این به این دلیل است که بوراکس  باعث انقباض اپیتلیوم اسپرماتوژنیک می شود، باعث جلوگیری از تشکیل DNA در سلول های اسپرم می شود و از این رو باروری و نازایی را کاهش می دهد.

تاثیر بوراکس و اسید بوریک در باروری انسان

این امر باروری در جوندگان مذکر را مختل می کند (Cox، ۲۰۰۴؛ Ku and Chapin، ۱۹۹۴). با این حال، بر اساس گزارش EPA ایالات متحده در سال ۱۹۹۳، مکانیسم دقیق عمل که توسط آن مهار اسپرمی در بدن انجام می شود ، به طور کامل مشخص نشده است. طبق گزارشی از کوک و همکاران ( ۱۹۹۱ ) ، قرار گرفتن شدید بوراکس  در حیوان ممکن است باعث مشکل سیستم عصبی مرکزی ، اختلال پوست و رشد عقب‌ ماندگی شود ( فایفر و همکاران ، ۱۹۴۵ ؛ لی و سایرین ، ۱۹۷۲ ) .

ترکیبات بوراکس   با ترکیبات هیدروکسیل از قبیل ترکیبات کربوهیدرات ( کاکس ، ۲۰۰۴ ؛ همیلتون و گرگ ، ۲۰۰۷ ؛ استرانگ و همکاران ، ۲۰۰۱ ) تشکیل خواهد داد. یافته‌های تحقیقات اخیر نشان داد که بوراکس  ممکن است تولید ATP را در ماهیچه کاهش دهد ( Geyikogglu و Turkez ، ۲۰۰۷ ) . در یک مطالعه ، بوراکس  کاهش غلظت متابولیت هایی مثل گلوکز ، گلیکوژن و lactate به دلیل تشکیل کمپلکس‌های بور و هیدروکسیل را ایجاد کرد .

علاوه بر این ، بوراکس  ، آسیب برخی از بخش‌های میتوکندری را ایجاد می‌کند. متابولیت های ATP و کمبود های متابولیسم میتوکندری در بقا و عملکرد سلول‌ها ، عمدتا ً در بافت‌های وابسته به انرژی ، مثل ماهیچه اسکلتی مضر است ( Schapira ، ۱۹۹۸ ) . مشهور است که تولید انرژی برای حمایت از انقباض عضلانی در سلول عمدتا ً از میتوکندری نشات ‌گرفته است ( Cogswell و همکاران ، ۱۹۹۳ ) . از این رو ، میتوکندری نابود شده می‌تواند دلیل کاهش ATP باشد. به گفته Geyikogglu و (۲۰۰۷) Turkez 4.5  میلی مول بور kg−۱  وزن بدن برای متابولیسم انرژی عضلانی نسبتا ً خطرناک بود .

روش تحلیلی : به علت تاثیر زیانبار اسید بوریک در سلامت ، نتیجه پایش و تعیین سطح بوراکس  در غذاها بسیار مهم است. روش‌های متعددی برای تعیین سطح اسید بوریک در مواد غذایی و یا در ادرار و نمونه‌های خون موجود است.بر اساس روش ویلیام (۲۰۰۰) به منظور شناسایی بوراکس  در غذا از آزمون مقدماتی استفاده شد. یک نوار آغشته به زردچوبه در نمونه‌های مایع اسیدی غوطه ‌ور شده و سپس کاغذ را خشک کردند.

چگونگی تشخیص وجود بوراکس و بوریک

اگر بورات یا بوراکس  وجود داشته باشد ، کاغذ از رنگ قرمز به رنگ سبز تیره تغییر می‌کند. قبلا ً، وقوع بورات در مایع مغزی – نخاعی یا نمونه ادرار با استفاده از تست کاغذ اسید زردچوبه تعیین می شد. با این حال ، تست کاغذ زرد چوبه در نهایت ممکن است غیرقابل اطمینان باشد زیرا ممکن است نتیجه مثبت کاذب داشته باشد و برای اندازه‌ گیری کمی قانع ‌کننده نباشد (Goldbloom و Goldbloom، ۱۹۵۳؛ Valdes-Dapena and Arey، ۱۹۶۲).

علاوه بر این ، از روش titrimetric برای تعیین بوراکس  در غذا نیز استفاده شد ( ویلیامز ، ۲۰۰۰ ) . محلول نمونه‌های غذایی با آب لیمو تیمار شد تا بوراکس  به حالت آزاد تبدیل شود. محلول قلیایی استاندارد را نمی‌توان برای تیتراسیون کردن اسید ضعیف مثل بوراکس  استفاده کرد در نتیجه قبل از تیتراسیون کردن با NaOH ، ترکیب شیمیایی مانند mannitol به محلول اضافه شد تا اسید بوریک را به یک اسید monobasic قوی تبدیل کند.

یک رنگ صورتی ثابت زمانی ظاهر خواهد شد که phenolphthalein در محلول قبل از تیتراسیون اضافه شود. بنابراین ، بوراکس  در نمونه مواد غذایی با استفاده از حجم تیرات قلیایی محاسبه شد. با توجه به تحقیقات Siti-Mizura و همکاران. (۱۹۹۱)، تیترامتریک حساسیت کمتری داشت و برای اندازه گیری مقدار پروتئین مواد غذایی در مقایسه با روش اسپکتروفتومتری نیاز به مقدار زیادی مواد غذایی داشت.

به تازگی، روش اسپکتروفتومتری شایع ترین و در دسترس ترین روش برای دسترسی به سطح بوراکس  است. بر اساس روش اسپکتروفتومتریک که برای تجزیه و تحلیل بوراکس  در غذا استفاده شده است، توسط بسیاری از محققان دیگر، برای نمونه، روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی (Williams، ۲۰۰۰)، روش های رنگی با استفاده از اسید کربنیک و محلول کورکومین نیز استفاده شده است (Siti-Mizura و همکاران، ۱۹۹۱؛ ویلیامز ۲۰۰۰؛ Ogawa و همکاران، ۱۹۷۹؛ Yoshida و همکاران، ۱۹۸۹).

اصل این روش این است که ترکیب بور با کورکومین در یک محلول اسیدی غیر آبی واکنش نشان می دهد تا یک ترکیب رنگی ایجاد شود. شدت رنگ با استفاده از اسپکترومتر برای تشخیص و ارزیابی اسید بوریک اندازه‌گیری می‌شود. این روش می‌تواند در نمونه غذایی و همچنین برای خون ، ادرار و محتویات معده به کار رود . ارزیابی این روش نشان دهنده آن است که روش اسپکتروفتومتری کورکومین ساده و خوب است و حد تشخیص آن حدود ۱ میکروگرم بر میلی لیتر به عنوان غلظت در لوله آزمایش است (Williams، ۲۰۰۰؛ Suzuki، ۲۰۰۵). با توجه به Siti-Mizura و همکاران.

مرحله دوم آزمایش :

(۱۹۹۱)، از نظر عملی، روش اسپکتروفتومتری کورکومین ترجیح داده می شود زیرا به نظر دقیق بوده و کمترین انحراف را دارا  می باشد. علاوه بر آن ، روش spectrophotometric curcumin توسط Yoshida و همکاران ( ۱۹۸۹ ) برای تشخیص محتوای بوراکس  مورد استفاده قرار گرفته‌ است. محدوده تشخیص اسید بوریک بین ۱۰ μg / ml ۱ تا ۵ میلی‌گرم mL – ۱

(۱۰ µg mL−۱ to 5 mg mL−۱) بود . در این آزمایش، اسید بوریک را به ۱ میلی لیتر از محلول نمونه استخراج کردند، سپس اسید سولفوریک به همراه ۲-اتیل-۱، ۳-هگزانیدیل / کلروفرم (یک محلول EHD  ( و سپس با سانتریفوژ تکان دادند. سپس عصاره با سولفات سدیم بی‌آب قبل از استفاده برای نمونه واکنش رنگ‌آمیزی انجام شد . محلول عصاره با محلول / اسید استیک / کورکومین و اسید سولفوریک اضافه شد. بعد از آن ، مخلوط به طور کامل مخلوط شد و در دمای اتاق برای تشکیل Rosocyanin رها شد.

بعد، کورکومین پروتونهای اضافی با اضافه کردن اتانول تجزیه شد. سپس جذب در ۵۵۰ نانومتر اندازه گیری شد. در کنار روش های متداول که مورد بحث قرار گرفته است، نگرانی از تکنیک بیوسنسور در کنترل کیفیت مواد غذایی و صنایع غذایی در حال حاضر افزایش می یابد. توسعه بیوسنسور روش دیگری را برای تسهیل تحلیل در محصولات صنعتی فراهم می کند. این مزایا به عنوان جایگزین روش های سنتی است.

این به دلیل ویژگی‌های خاص بیو سنسور از قبیل واکنش سریع ، سادگی و اختصاصی بودن آن است ( Keow و همکاران ، ۲۰۰۷ ؛ Mello و Kubota ، ۲۰۰۲ ؛ شان و همکاران ، ۲۰۰۷ ) . بیوسنسور ابزار تحلیلی است که عناصر تشخیص بیولوژیکی انتخابی را با یک مبدل الکترونیک ادغام می‌کند. مبدل ، یک سیگنال تولید می‌کند که متناسب با غلظت آنالیت در یک واکنش الکتریکی قابل ‌اندازه‌ گیری مثل پتانسیل ، جذب نور و جریان است.

پاسخ،  بعدا ً به عنوان خروجی قابل خواندن ( Chaubey و Malhotra ، ۲۰۰۲ ؛ لی و همکاران ، ۲۰۰۶ ) پردازش خواهد شد. تشخیص های زیست شناختی مانند آنزیم ها، آنتی بادی ها، DNA و میکروارگانیسم ها کلید اختصاصی فن آوری های بیوسنسور هستند (Keow et al.، ۲۰۰۷؛ D’Souza، ۲۰۰۱). در ضمن، مبدل سنسور بیوسنسور برای نمونه های پتانسیومتریک، آمپر متریک، ترانزیستورهای اثر گذار بر اثر یون حساس (ISFETs)، دستگاه کالریمتریک و وسیله نوری برای نظارت بر واکنش ترکیب بیولوژیکی برای هدف آنالیت مورد استفاده قرار گرفت (Mello and Kubota، ۲۰۰۲؛ Shan et علی، ۲۰۰۷).

از این رو ، با پتانسیل موجود و موقعیت این تکنولوژی ، کاربرد آن در تعیین اسید بوریک به عنوان یک ابزار جدید می‌تواند بیشتر توسعه یابد .

نتیجه گیری:

در نتیجه ، بوراکس  به عنوان نگهدارنده شیمیایی در محصولات غذایی برای جلوگیری از تغییر و تجزیه محصول غذایی توسط میکرو ارگانیسم‌ها برای افزایش کیفیت محصولات مورد استفاده قرار می‌گیرد . با این حال ، اضافه کردن اضافی این مواد نگهدارنده برای مصرف کنندگان مضر است ، به دلیل تمایل اسید بوریک برای ایجاد برخی مشکلات سلامتی از قبیل سرفه ، سوزش چشم ، استفراغ ، دشواری تنفس و حتی مرگ . این ماده می‌تواند موجب سمیت سلولی شود .

استفاده از بوراکس  در سایر زمینه‌ها مانند خانوارها  و پرورشگاه ها باید به روش درست انجام شود تا از مسمومیت ناشی از اسید بوریک جلوگیری شود .

از آنجا که بوراکس  در مواد غذایی توصیه نمی‌شود ، نظارت بر سطوح بوراکس  در مواد غذایی از نظر اهمیت آن‌ها برای سلامت انسان و امنیت غذایی ضروری است . بنابراین ، توسعه روش‌های تحلیلی مناسب و ارزان این مواد نگهدارنده نیز برای امنیت غذایی مورد نیاز است . با توسعه فعلی روش تحلیلی ، بیوسنسور ممکن است مزایای بیشتری را ارائه نماید .

این دستگاه به عنوان دستگاه های تشخیصی برای ابزار سریع، حساس و ارزان قیمت برای تجزیه و تحلیل اسید بوریک به منظور کاهش استفاده و سوء استفاده از بوراکس  برای تولید مواد غذایی نقش مهمی را ایفا میکند..